Ja hoor, daar is er weer eentje, een lachyogasessie in Purmerend! Een uur lang lach en ontspanningsoefeningen in deze fijne zomervakantie. Wie doet ermee? Schrijf je in! Voor 10 Euro doe je mee… Lees de details in het online facebook-evenement en meld je aan via het ticketkantoor. Zie ik je a.s. zondagochtend 28 juli?:
https://www.facebook.com/events/717652598705885/?active_tab=about
Het is zomervakantie en ik heb wel tijd voor een lachyogasessie. De vraag is: wanneer zal ik er eentje doen. Zijn er mensen die er zin in hebben deze zomer? Welke dag, tijd, datum zou jou goed schikken? Ik hoor het graag en dan plan ik aan de hand van wat ik hoor weer een sessie in OASE :).
Deze week was ik in gesprek met een jongeman die in zijn eigen land als buitenlander werd gezien en geen medicijnen kon krijgen voor zijn ziekte. Hij werd zijn eigen land uit gezet. Hij kon in zijn land niet zichzelf zijn, maar dus ook geen hulp krijgen bij zijn ziekte, sterker nog, hij mocht er gewoon niet meer zijn. Deze man is geholpen door een organisatie genaamd UNHCR en verkreeg met wat pijn en moeite een plekje in mijn geboortestad. Vaak hoor je van mensen, dat een vluchteling alles cadeau krijgt ineens en wij allemaal maar moeten wachten en niks krijgen, maar als ik naar deze man kijk, kreeg hij het in zijn leven en ook hier niet cadeau… Daar heeft hij heel hard voor moeten werken. In zijn thuis land had hij zijn huisartsenspapieren al in zijn zak en was bezig met een studie chirurgie. Die papieren zijn hier niks meer waard, dus hij is weer terug bij af. De man leerde in een half jaar tijd de taal aan de universiteit. Hij leefde in een huis met een bed, een stoel en een tafel (geen vloerbedekking), werkte als vrijwilliger bij het rode kruis en heeft inmiddels een baan (binnen een jaar tijd) in de bejaardenzorg. Binnen zijn werkplek mag hij weer een opleiding doen en zo stap voor stap komt hij weer een klein beetje verder. Hij ging van 100 naar 0 en nu langzaam van 0 weer opwaarts. In Nederland mag hij zichzelf zijn en heeft hij ontdekt, dat het heel normaal is, dat hij op mannen valt. In Nederland krijgt hij ook medicijnen als hij ziek is, ook als hij een buitenlander is (gelukkig is dat hier zo). Toch is deze man niet uit de kast. Hij wil zijn verhaal niet vertellen, omdat hij er verdrietig van wordt, maar ook omdat hij angst heeft, dat het voor hem op bepaalde plekken geen deuren zal openen of bij bepaalde mensen geen deuren zal openen. Omdat ik het belangrijk vind, dat mensen op de hoogte zijn, hoe moeilijk het leven van een vluchteling kan zijn, heb ik gevraagd of ik zijn verhaal wel mag meenemen in de klas. Dat mocht van hem. Daarom ga ik morgen met leerlingen van Regio College in gesprek over vluchtelingen en neem ik zijn verhaal mee. Omdat ik hem anoniem moet houden, plaats ik bij dit bericht een fotootje wat ik ooit maakte van een andere vluchtelinge met een heel indringend verhaal…Zij schreef voor mij een spreuk die bij haar paste.
Het was een tijdje stil op de website. Ik deed het rustiger aan, maar ik zat niet stil. Ik was van plan om minimaal elke schoolvakantie een lachyogasessie te organiseren, maar dat is er de laatste schoolvakantie niet van gekomen. Vrij plotseling overleed op 18 april 2019 namelijk mijn vader. Na het verlies van mijn moeder en mijn baan, die ik al 17 jaar deed, was dat wel een flinke klap en een pas op de plaats is dan op zijn plaats. Bovendien wilde ik dingen doen, die mij aan mijn vader deden denken. In zijn fotoboeken kijken, zijn spullen in mijn handen houden, dat soort dingen. Betekent dat, dat je in een rouwperiode niet kunt lachen? Nee, dat betekent het niet. Ik kan me heel goed een moment herinneren, dat ik echt moest lachen. Dat was bij het afscheid van mijn moeder. In de straten waar mijn moeder gewoond had, hadden heel veel mensen de vlag halfstok gehangen en van de roeivereniging waren veel mensen aanwezig bij het afscheid en maakten met de roeiriemen een ereboog, waar wij met de kist doorheen mochten lopen. Dit vond ik zo mooi, dat ik bijna schaterde. De lach bestaat ook in dit soort situaties, dat is voor mij duidelijk. Intussen ben ik ook op pad geweest met stichting ReR Purmerend (www.stichtingrerpurmerend.nl). Samen met mensen van deze stichting heb ik lessen verzorgd bij Bladergroen en Antoni Gaudi. Elke les is weer anders, omdat gewoon de leerlingen zo verschillend kunnen reageren. Ik ontmoette een klas, die moeilijk tot leven was te krijgen, omdat ze niet zo goed durfden te praten, maar ook een klas, die juist heel enthousiast reageerde en wat meer te vertellen had. Soms hebben we wat extra tijd en dan vragen we de leerlingen om iets over de les op te schrijven of een compliment voor elkaar op te schrijven, zodat iedereen met een positief briefje naar huis kan gaan. Dat briefje, vertellen we dan, moet je in je nachtkastje stoppen of in je hoesje van je telefoon…..en als je dan een keer een rotdag of rotperiode hebt, dan pak je dat briefje erbij om jezelf even een hart onder de riem te steken. Hierboven zien jullie een aantal van de briefjes die ik heb ontvangen. Ik ben er erg blij mee en hoop dat we ons werk nog lang mogen voortzetten.
Vandaag kreeg ik de kans om eens uit te testen hoe je een uur lachyoga beoefend tijdens een familiedag. Wat is er anders bij een familiedag, dan bij een gewone lachyogasessie, zou je denken…
Dit is anders:
Maar verder is het gewoon allemaal hetzelfde. Mensen komen binnen en ik heet ze welkom. Er is thee met een versnapering. We gaan eerst even zitten. Ik leg uit wat we gaan doen en vraag of mensen evt. niet op de foto willen i.v.m. AVG. Vooraf moet ik een zaaltje huren en zorgen dat er matjes zijn, stoelen zijn, mogelijkheid tot muziek en allerlei spulletjes om het uur mee in te vullen en natuurlijk een goed programma met oefeningen. Lachoefeningen, bewegingen, drama en ademhalingsoefeningen wisselen elkaar af. De ruimte moet passen bij het aantal mensen. Het ideale aantal mensen ligt tussen de 12-15…
Tijdens deze familiedag had ik iemand die iets aan zijn been had en een oudere man. Deze mensen maakten meer gebruik van de stoel. Ook was er iemand die het gevoel had, dat hij zich er niet toe kon zetten om gewoon maar te lachen. Hij koos er uiteindelijk voor om in de gang wat te gaan lezen. Het is natuurlijk ‘lachen zonder reden’. Dat is voor veel mensen best een drempel om je daartoe te zetten. Kinderen doen het heel vaak, maar vaak door het leven heen, zijn we het lachen een beetje verleerd. Maar goed, ik ga iemand het lachen niet opleggen. Een ieder moet zijn of haar ding doen, als hij of zij zich daar klaar voor voelt. De oudere man deed goed mee, maar deed ook op een bepaald moment rustiger aan en ging even in de gang zitten lezen. Ik vond hem tijdens een paar oefeningen wel bijzonder grappig.
Iedereen begon wat bescheiden, maar gelukkig zat daar gedurende het uur wel wat groei in. Er werd wat losser gelachen. Ik ben blij, dat ik de kans heb gekregen om dit eens zo uit te testen. En vanaf heden, dus…..: Heb je een familiedag? Heb je een bedrijfsfeestje? Heb je een vriendendag of vriendinnendag, vrijgezellenfeest of wat voor een speciale dag ook?! Je kunt mij inhuren om een uur lachyoga te geven. Neem gerust contact op voor meer informatie.
Sinds vandaag ben ik ook op Google beter te vinden. Typ lachyoga en mijn naam of woonplaats en ik kom in de vindlijst. Zo zijn er nog wat combinaties, waardoor ik nu beter vindbaar ben. Weer een klein stapje… en Petra bedankt voor de tip!
Het is nu al zo’n zeven jaar, dat ik werk met LHBT+ projecten en vanuit die projecten ontstond stichting ReR Purmerend. Een stichting met vrijwilligers die er willen zijn voor de LHBT+ er en zijn familie en vrienden in Purmerend en omgeving. Geheel toevallig is het niet, dat ik hier ooit aan begon. Mijn moeder kwam er na een lange zoektocht achter, dat ze lesbisch was (zij zette zich toen als vrijwilligster in voor het COC). Ik zeg ‘was’ , omdat ze niet meer leeft en niet omdat dit weer veranderd is. Homoseksueel of lesbisch of transgender, dat ben je gewoon en soms duurt het een tijd om te ontdekken, wie of wat je precies bent. Het feit, dat de omgeving en maatschappij geheel hetero is ingericht en zich weinig richt op minderheidsgroeperingen (en dat merk je pas echt als je tot deze minderheid behoort) maakt het moeilijker om te ontdekken wie je nou echt bent. Je voldoet al gauw niet aan de norm. Geen van allen willen we een sticker hebben. Ik ben dit of ik ben dat, maar op het moment, dat je tot een minderheid behoort, sta je al gauw jezelf uit te leggen, zonder dat je hierom gevraagd hebt. Op het moment dat mijn kinderen aan iemand vertelden, dat ze op visite gingen bij oma en oma, werden zij verbeterd, dat het om ‘oma en opa’ zou moeten gaan. Dat is zo’n moment, dat je jezelf moet uitleggen, waar dit voor een ander die aan de norm voldoet niet nodig is. Ongeveer vier jaar geleden werd ik opgemerkt in wat ik deed voor de LHBT+ gemeenschap in Purmerend en dat vond ik leuk. Het is leuk als gezien wordt, dat je ergens heel hard voor werkt en dat het ook resultaat geeft. Ik werd toen geinterviewd voor MOVISIE (hét landelijk kennisinstituut voor een samenhangende aanpak van sociale vraagstukken) Vandaag in deze vlog, dat interview van 2015 op herhaling. Lees je mee? https://www.movisie.nl/artikel/uitgelicht-professional-roze-bril
Mijn extra mama en mijn mama. Voor altijd ben ik trots op hen. Liefde = liefde…en meer!
Begin dit jaar (2019) heb ik (Edith) een training voor trouwambtenaar gevolgd. Het leek mij een goed idee om de internetnaam ‘Edith Love’, waar ik al een tijdje mee bekend sta, waar te maken en mij in de echtelijke liefde te verdiepen. Zo leerde ik over de ABSEN en de BABSEN en behaalde een certificaat bij Flexible Coaching Training & Advies. Met liefde sta ik open om vanaf heden koppels te trouwen, die van elkaar houden. Natuurlijk ook de LHBTi+ – koppels en jongeren, waar ik misschien in het verleden mee heb gewerkt. Het lijkt me prachtig om dit te mogen doen. Helaas mag ik geen 1 dags BABS zijn in de stad waar ik woon, dus niet in Purmerend, maar ik zou een ieder kunnen trouwen in bijvoorbeeld: gemeente Waterland, Hoorn, Amsterdam, Utrecht, Almere en Weesp. Dus: ga je trouwen? En wil je mij als trouwambtenaar? Neem dan even contact met mij op en dan maken we er wat moois van :).
Hieronder te lezen, de reacties op de lachyogasessie van februari 2019. Lijkt het je ook wat een lachyogasessie? Dat kan tijdens een familiedag, een middag op de kinderopvang, op school, in je bedrijf, met je vriendenclubje, enz. Vraag gerust naar de mogelijkheden.
Op mijn linked in – pagina heb ik een stuk geschreven over de grote veranderingen van de afgelopen maanden wat betreft mijn werk. Zie de link:
NAZbyEdith 