Het was een tijdje stil op de website. Ik deed het rustiger aan, maar ik zat niet stil. Ik was van plan om minimaal elke schoolvakantie een lachyogasessie te organiseren, maar dat is er de laatste schoolvakantie niet van gekomen. Vrij plotseling overleed op 18 april 2019 namelijk mijn vader. Na het verlies van mijn moeder en mijn baan, die ik al 17 jaar deed, was dat wel een flinke klap en een pas op de plaats is dan op zijn plaats. Bovendien wilde ik dingen doen, die mij aan mijn vader deden denken. In zijn fotoboeken kijken, zijn spullen in mijn handen houden, dat soort dingen. Betekent dat, dat je in een rouwperiode niet kunt lachen? Nee, dat betekent het niet. Ik kan me heel goed een moment herinneren, dat ik echt moest lachen. Dat was bij het afscheid van mijn moeder. In de straten waar mijn moeder gewoond had, hadden heel veel mensen de vlag halfstok gehangen en van de roeivereniging waren veel mensen aanwezig bij het afscheid en maakten met de roeiriemen een ereboog, waar wij met de kist doorheen mochten lopen. Dit vond ik zo mooi, dat ik bijna schaterde. De lach bestaat ook in dit soort situaties, dat is voor mij duidelijk. Intussen ben ik ook op pad geweest met stichting ReR Purmerend (www.stichtingrerpurmerend.nl). Samen met mensen van deze stichting heb ik lessen verzorgd bij Bladergroen en Antoni Gaudi. Elke les is weer anders, omdat gewoon de leerlingen zo verschillend kunnen reageren. Ik ontmoette een klas, die moeilijk tot leven was te krijgen, omdat ze niet zo goed durfden te praten, maar ook een klas, die juist heel enthousiast reageerde en wat meer te vertellen had. Soms hebben we wat extra tijd en dan vragen we de leerlingen om iets over de les op te schrijven of een compliment voor elkaar op te schrijven, zodat iedereen met een positief briefje naar huis kan gaan. Dat briefje, vertellen we dan, moet je in je nachtkastje stoppen of in je hoesje van je telefoon…..en als je dan een keer een rotdag of rotperiode hebt, dan pak je dat briefje erbij om jezelf even een hart onder de riem te steken. Hierboven zien jullie een aantal van de briefjes die ik heb ontvangen. Ik ben er erg blij mee en hoop dat we ons werk nog lang mogen voortzetten.
Tagarchief: transgender Purmerend
7 jaar LHBT+ projecten
Het is nu al zo’n zeven jaar, dat ik werk met LHBT+ projecten en vanuit die projecten ontstond stichting ReR Purmerend. Een stichting met vrijwilligers die er willen zijn voor de LHBT+ er en zijn familie en vrienden in Purmerend en omgeving. Geheel toevallig is het niet, dat ik hier ooit aan begon. Mijn moeder kwam er na een lange zoektocht achter, dat ze lesbisch was (zij zette zich toen als vrijwilligster in voor het COC). Ik zeg ‘was’ , omdat ze niet meer leeft en niet omdat dit weer veranderd is. Homoseksueel of lesbisch of transgender, dat ben je gewoon en soms duurt het een tijd om te ontdekken, wie of wat je precies bent. Het feit, dat de omgeving en maatschappij geheel hetero is ingericht en zich weinig richt op minderheidsgroeperingen (en dat merk je pas echt als je tot deze minderheid behoort) maakt het moeilijker om te ontdekken wie je nou echt bent. Je voldoet al gauw niet aan de norm. Geen van allen willen we een sticker hebben. Ik ben dit of ik ben dat, maar op het moment, dat je tot een minderheid behoort, sta je al gauw jezelf uit te leggen, zonder dat je hierom gevraagd hebt. Op het moment dat mijn kinderen aan iemand vertelden, dat ze op visite gingen bij oma en oma, werden zij verbeterd, dat het om ‘oma en opa’ zou moeten gaan. Dat is zo’n moment, dat je jezelf moet uitleggen, waar dit voor een ander die aan de norm voldoet niet nodig is. Ongeveer vier jaar geleden werd ik opgemerkt in wat ik deed voor de LHBT+ gemeenschap in Purmerend en dat vond ik leuk. Het is leuk als gezien wordt, dat je ergens heel hard voor werkt en dat het ook resultaat geeft. Ik werd toen geinterviewd voor MOVISIE (hét landelijk kennisinstituut voor een samenhangende aanpak van sociale vraagstukken) Vandaag in deze vlog, dat interview van 2015 op herhaling. Lees je mee? https://www.movisie.nl/artikel/uitgelicht-professional-roze-bril
Mijn extra mama en mijn mama. Voor altijd ben ik trots op hen. Liefde = liefde…en meer!
ABSEN & BABSEN
Begin dit jaar (2019) heb ik (Edith) een training voor trouwambtenaar gevolgd. Het leek mij een goed idee om de internetnaam ‘Edith Love’, waar ik al een tijdje mee bekend sta, waar te maken en mij in de echtelijke liefde te verdiepen. Zo leerde ik over de ABSEN en de BABSEN en behaalde een certificaat bij Flexible Coaching Training & Advies. Met liefde sta ik open om vanaf heden koppels te trouwen, die van elkaar houden. Natuurlijk ook de LHBTi+ – koppels en jongeren, waar ik misschien in het verleden mee heb gewerkt. Het lijkt me prachtig om dit te mogen doen. Helaas mag ik geen 1 dags BABS zijn in de stad waar ik woon, dus niet in Purmerend, maar ik zou een ieder kunnen trouwen in bijvoorbeeld: gemeente Waterland, Hoorn, Amsterdam, Utrecht, Almere en Weesp. Dus: ga je trouwen? En wil je mij als trouwambtenaar? Neem dan even contact met mij op en dan maken we er wat moois van :).
Grote verandering
Op mijn linked in – pagina heb ik een stuk geschreven over de grote veranderingen van de afgelopen maanden wat betreft mijn werk. Zie de link:
Femme-award!
Vorig jaar omstreeks deze tijd zijn er een heleboel mensen geweest, die mij grote complimenten hebben gegeven voor het werk wat ik doe. Ik kreeg toen naar aanleiding daarvan een ‘femme-award’ uitgereikt door D66 Vrouwen Purmerend. Dat was een leuke verrassing. Ook werd ik door iemand uit de landelijke politiek in een filmpje toegesproken…ook superleuk. Op dit moment zijn ze bij D66 weer op zoek naar iemand die de Femme-award verdient… Het is ook terug te vinden op hun facebookpagina…. (link naar artikel op de website onderaan dit bericht) Weten jullie iemand, die deze award dit jaar verdient?
Dit is het filmpje van vorig jaar:
Les op Gerrit Rietveld – labels
Vandaag aan het werk geweest bij SG Gerrit Rietveld. Ondanks het feit, dat pubers verlegen zijn op het moment, dat ze iets klassikaal aan elkaar moeten vertellen, hebben we in de kleine groepen, hele leuke en interessante gesprekken gehad. Een meisje vertelde: “Mevrouw, ik vind die labels zo jammer, want misschien denk ik vandaag, dat ik biseksueel ben en denk ik over een jaar of tien, dat ik lesbisch ben. Ik vind dat dat gewoon moet kunnen veranderen.” Mijn antwoord: “Dat vind ik ook.” “De labels zijn er om dingen te kunnen uitleggen, maar eigenlijk zijn we natuurlijk allemaal mensen.” “En uiteindelijk bepaal je zelf hoe je genoemd wil worden” “Desnoods verzin je zelf een label, als je dat wilt” “Ik noem de mensen het liefst, zoals zij zelf genoemd willen worden.” “En…op het moment, dat je weet, dat iemand bijvoorbeeld lesbisch is, dan is dat wel handig, want dan ga je die persoon niet de hele tijd vragen of ze op die en die jongen valt, want je weet dan, dat dat niet zo is.” #projectenLHBTi+
Welkom
Welkom op Edith’s nieuwe pagina NazbyEdith… Een nieuwe pagina, een nieuwe start met heel veel dingen. Via deze weg zal ik jullie zoveel mogelijk hiervan op de hoogte houden. Ik hoop jullie veel tegen te komen bij mooie momenten. Liefs xxx